Baszta Maślankowa

wybudowana w latach 1335 – 1340. Jest jedną z najwyższych wież, znajdujących się w kompleksie zamku malborskiego. Wykorzystywana była jako strażnica, jest najbardziej wysuniętym obiektem na północ.

Na jej dachu umieszczona została podobizna kobiety ubijającej masło. Została ona wkomponowana w zabytek w XIX w. Do zabytku przypisywane zostały różne legendy.

Oto jedna z nich

Zdarzyło się to w latach trzydziestych XIV wieku za rządów wielkiego mistrza Lutera księcia Brunszwiku. Nieopodal Malborka położona jest wieś Lichnowy, której mieszkańcy znani byli w okolicy z buty i nieposłuszeństwa. Uchylali się od płacenia podatków i realizacji innych powinności na rzecz braci zakonnych. Jak powiadano woleli czas marnować w karczmach na figle i psoty aniżeli uczciwie pracować. W końcu miarka się przebrała. Do Lichnów udał się komtur domowy z Malborka, aby rozstrzygnąć skargi na mieszkańców i wymierzyć sprawiedliwość. Ufając potędze Zakonu oraz powszechnemu szacunkowi, jakim bracia cieszyli się wśród poddanych, komtur pojechał w towarzystwie jedynie czterech pachołków. Kiedy przystąpił do rozprawy, lichnowscy chłopi zbuntowali się, przepędzili sługi zakonne, a samego komtura związali i powiesili za brodę na drzwiach wiejskiej karczmy. Sprawą zainteresował się sam wielki mistrz. Niezwłocznie wysłał do Lichnów ‘zbrojnych, aby uwolnili komtura i pojmali buntowników. Tak też się stało. Urzędnika krzyżackiego uwolniono, a winnych buntu przywieziono do Malborka i zatrzymano w zamkowym więzieniu. Po pewnym czasie przyprowadzono ich przed oblicze wielkiego mistrza Lutera. Ten zorientował się, że są przerażeni i skruszeni. Postanowił darować im życie, a w ramach kary lichnowscy chłopi zostali zobowiązani do zbudowania okrągłej wieży wieńczącej północno-zachodni narożnik wznoszonych właśnie fortyfikacji malborskiej twierdzy. Mieszkańcy Lichnów tym razem bardzo poważnie podeszli do swoich obowiązków, nie tylko wznieśli wieżę, według projektu dostarczonego im przez braci zakonnych, ale przy jej budowie do zaprawy murarskiej zamiast wody dodawali maślanki, co uczyniło basztę nadzwyczaj wytrzymałą. Budowla stoi do dzisiaj, a jej znakiem rozpoznawczym jest wieńcząca dach chorągiewka kształtem przypominająca niewiastę ubijającą masło.

Zabytek niestety nie jest dostępny dla zwiedzających.